شروع شیطنت

همکارم می گفت پسرم همش روی اپن آشپزخونه است با اینکه الان مدرسه می ره. بعدش به من گفت تو هم منتظر باش که پسرت از وسایل خونه بره بالا.

خیلی طول نکشید که الان مجبوریم هر چیزی که امکان داره سام بره روش رو ازش دور کنیم:

• الان مبلهایی که به اپن چسبیده بودن وسط حال گذاشتیم چون از روی اون می رفت روی اپن می نشست

• صندلی های میز ناهار خوری روی میزه چون از روی اونا می رفت روی میز و از روی میز خودش رو به کابینت و گاز می رسوند.

• بخاری برقی خاموش قبلا جاش کنار دراور بود و الان جمعش کردیم چون از روی اون می رفت خورده ریزهای روی دراور رو بر میداشت.

• صندلی میز کامپیوتر به حالت خوابیده گذاشتیم چون از روی اون می رفت روی میز و لپتاپ رو بیچاره می کرد در ضمن چرخهای صندلی هم خیلی خطرناک بودن.

• مبل کنار شومینه نیم متر شاید هم بیشتر از دیوار فاصله گرفته طوری که راه رو تقریبا بسته برای اینکه از حال به سمت اتاقها بریم ولی عوضش دیگه دستش به شومینه نمی رسه.

در واقع الان صحنه خونه ما خیلی دیدنی شده دیگه چیزی به نام دکوراسیون معنی نداره.